آموزش حوار درس اول عربی دهم انسانی

پاسخ و معنی مکالمه (حوار التعارف) درس اول دهم انسانی بچه‌ها، این مکالمه (حوار) درباره **معرفی کردن (التعارُف)** هست و یک الگوی عالی برای شروع صحبت و احوالپرسیه. بیاین ببینیم حسین، زائر مرقد امیرالمؤمنین (ع)، و عبدالرحمان، کارمند فرودگاه، چطور با هم صحبت می‌کنند: | حسین (زائر) | عبدالرحمان (کارمند) | معنی | | :--- | :--- | :--- | | السَّلامُ عَلَيْكُم. صَباحَ الْخَيْرِ يا أخي. كيف حالك؟ | وَ عَلَيْكُمُ السَّلامُ وَ رَحمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ. صَباحَ النَّورِ وَ السرور. أَنَا بِخَيْرٍ، وَ كَيْفَ أَنتَ؟ | سلام بر شما. صبح بخیر ای برادرم. حال شما چطور است؟ \ و علیکم السلام و رحمت خدا و برکاتش. صبح نور و شادی. من خوبم، و شما چطورید؟ | | بِخَيْرٍ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ. | عَفُوا مِنْ أَينَ أَنتَ؟ | خوبم و خدا را شکر. \ ببخشید، شما اهل کجایید؟ | | أنا مِنَ الْجُمهورية الإسلامية الإيرانية. | مَا اسْمُكَ الْكَرِيمُ؟ | من اهل جمهوری اسلامی ایران هستم. \ اسم شریف شما چیست؟ | | اسمي حُسَينٌ، وَ مَا اسْمُكَ الْكَرِيمُ؟ | اسمي عبدُ الرَّحمان. | اسم من حسین است، و اسم شریف شما چیست؟ \ اسم من عبدالرحمان است. | | هل سافَرْتَ إلى إيران حَتَّى الْآنَ؟ | لا: مَعَ الْأَسَفِ. لَكِنِّي أُحِبُّ أَنْ أُسَافِرَ . | آیا تا به حال به ایران سفر کرده‌ای؟ \ نه، متأسفانه. اما دوست دارم که سفر کنم. | | إنْ شَاءَ اللَّهُ تُسافِرُ إِلى إيران! | - | ان شاء الله به ایران سفر می‌کنی! | | إن شَاءَ اللهُ إِلَى اللَّقاءِ؛ مَعَ السَّلَامَةِ. | في أمانِ اللهِ وَ حِفْظِهِ، يا حبيبي. | ان شاء الله به امید دیدار؛ به سلامت. \ در پناه خدا و حفظ او، ای دوست عزیزم. | | في أمان الله. | - | در پناه خدا. **نکات مهم:** * **أخي/حبيبي**: به معنی «برادرم/دوست عزیزم» برای ابراز محبت در مکالمات رایجه. * **التَّعارُف**: به معنی «آشنایی با یکدیگر» است. * **قَاعَةِ الْمَطَارِ**: یعنی «سالن فرودگاه». * **أَنْ أُسَافِرَ**: «که سفر کنم»، از مصدر «سافر» هست و به دلیل «أن» (حرف ناصبه) فعل مضارع بعد از آن منصوب شده است.